«Ένα καλό πράγμα με τους φακούς επαφής είναι ότι πάνω από 120 εκατομμύρια άνθρωποι τους φορούν, και πολλοί άνθρωποι τους φορούν εδώ και πολλές δεκαετίες» είπε. «Οπότε είναι μια καλή διεπαφή, αποδεκτή από το σώμα, που - ίσως για πρώτη φορά - θα επιτρέψει τη συνεχή παρακολούθηση της υγείας του ατόμου και τη συλλογή δεδομένων».Αυτό το σκεπτικό εξέφρασε ο βασικός εφευρέτης του έξυπνου φακού της Google Μπαράκ Παρβίζ.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με 120 εκατομμύρια άμεσα υποψήφιους ...
πελάτες και, ως το 2035, με τουλάχιστον 592 εκατομμύρια δυνητικούς πελάτες... Μήπως αυτό δίνει την πραγματική απάντηση στο γιατί επενδύει στους συγκεκριμένους φακούς η Google; Μήπως η αγαθοεργία της συνδυάζεται με τη δυνατότητα «ιατρικού φακελώματος» του καθενός μας και την επακόλουθη πώληση αυτών των προσωπικών πληροφοριών στους φαρμακοβιομήχανους, στις ασφαλιστικές εταιρείες και σε όποιον άλλον;
Μια τέτοια υποψία ήταν επόμενο να τεθεί από πολλούς αναλυτές των διεθνών ΜΜΕ, λόγω ακριβώς του ότι η Google αντλεί τα υπερκέρδη της από τη διύλιση των πληροφοριών και την πώληση στοχευμένου διαφημιστικού χώρου. Επίσης η υποψία γιγαντώθηκε από τη συγκυρία μιας άλλης αιφνιδιαστικής επένδυσης της εταιρείας στον χώρο της Υγείας: ίδρυσε το 2013 την εταιρεία βιοτεχνολογίας Calico (δηλαδή, California Life Company) με στόχο την καταπολέμηση της γήρανσης και την παράταση του ευδόκιμου ζωής των ανθρώπων κατά 20 ως και... 100 χρόνια.
Ένας από τους «ανησυχήσαντες» ήταν ο διευθυντής Τεχνολογίας της ΜΚΟ «Κέντρο για τη Δημοκρατία και Τεχνολογία» των ΗΠΑ Τζόζεφ Χολ, o οποίος ζήτησε και ενημερώθηκε από την εταιρεία σχετικά με την τύχη των ιατρικών δεδομένων όσων θα φορούν τους φακούς. Δήλωσε πως η Google τον διαβεβαίωσε ότι «τα δεδομένα δεν θα προστίθενται στις τράπεζες προσωπικών πληροφοριών που συγκεντρώνει η εταιρεία».
Τα τουβλάκια του Νέου Κόσμου
Ακριβώς τρεις ημέρες πριν από την ανακοίνωση των φακών, η Google είχε ξαφνιάσει τους πάντες με μια πολύ πιο «θεότρελη» επένδυση: Εξαγόρασε έναντι 3,2 δισ. δολαρίων (!) την εταιρεία Nest - κατασκευάστρια μόλις δύο προϊόντων: ενός θερμοστάτη και ενός ανιχνευτή καπνού. Η ιδιαιτερότητα των προϊόντων της Nest περιοριζόταν στο ότι αμφότερα συλλέγουν συμπεριφορικά δεδομένα των χρηστών τους. Περιττό τώρα να πούμε ότι ανακοινώνοντας την εξαγορά της η Nest δήλωσε: «Η πολιτική μας προστασίας προσωπικών δεδομένων περιορίζει σαφώς τη χρήση των πληροφοριών των πελατών για την παροχή και τη βελτίωση των προϊόντων και των υπηρεσιών της Nest. Πάντοτε λαμβάναμε σοβαρά υπ' όψιν την ιδιωτικότητα και αυτό δεν θα αλλάξει».
Άρα τι συμβαίνει; Έχουμε μια πολυμέτωπη μετάβαση της μεγαλύτερης εταιρείας λογισμικού τόσο σε πεδία των καταναλωτικών συσκευών (βλ. κινητά τηλέφωνα, tablets, φορητοί υπολογιστές, ψηφιακά γυαλιά και, τώρα, μηχανισμοί ελέγχου «έξυπνων σπιτιών») όσο και στο πεδίο της Υγείας, χωρίς κανέναν «τεχνολογικό ομφάλιο λώρο» και κανέναν κοινό παρονομαστή κέρδους;
Θα μέναμε στο σκοτάδι αν δεν ανακαλύπταμε μια προπέρσινη ομιλία του Μπαράκ Παρβίζ για τους έξυπνους φακούς, στην ημερίδα «Solve For X» της Google. Παρακολουθώντας την, τον ακούσαμε να λέει:
«Αν σκεφθώ την καθημερινή ρουτίνα μου, ξυπνάω το πρωί, κοιτάζω το ρολόι μου, κοιτάζω το κινητό μου, μπορεί να παρακολουθήσω τηλεόραση... οδηγώ αυτοκίνητο με ψηφιακό ταμπλό, πάω στη δουλειά και χρησιμοποιώ φορητό υπολογιστή... Υπάρχουν πολλές διαφορετικές οθόνες κατά τη διάρκεια της ημέρας με τις οποίες αλληλεπιδρώ. Αλλά αυτό που κάνουν όλες τους είναι να βάζουν κάτι στον αμφιβληστροειδή μου. Γι' αυτό δεν τις χρειάζομαι πραγματικά όλες. Χρειάζομαι μόνο μία οθόνη που θα είναι προσωπικά δική μου - ίσως υπό τη μορφή φακού επαφής - και θα μου δείχνει την όποια πληροφορία».
Στη συνέχεια μίλησε για το πώς η ομάδα του «έπαιξε με αυτή την ιδέα» και αποκάλυψε - χωρίς να το αναλύσει - ότι έχουν λύσει το κλασικό πρόβλημα που παρουσίαζε η προβολή εικόνων σε φακό επαφής: την αδυναμία εστίασης του ματιού σε τόσο κοντινή προς αυτό απόσταση.
Έπειτα έδειξε μια διαφάνεια που έδειχνε τον φακό να συνδυάζεται με «συσκευή ζώνης» και ασύρματη επικοινωνία μικρής εμβέλειας (π.χ. Bluetooth) και μακρινής (κινητή τηλεφωνία). Στη διαφάνεια, ο έξυπνος φακός παρουσιαζόταν ως «λειτουργική πλατφόρμα» για σωρεία πεδίων εφαρμογής: βιντεοπαιχνίδια, εικονική πραγματικότητα, επαυξημένη πραγματικότητα (augmented reality), διεπαφή με κινητές συσκευές, επόπτευση, νυχτερινή όραση, πολυεστιακοί φακοί επαφής κ.ά.
Ειδικά όσον αφορά την επαυξημένη πραγματικότητα, ο Παρβίζ είπε: «Στο ερώτημα αν αυτή θα είναι εφικτή μέσω φακού επαφής σε σύντομο χρονικό διάστημα, η απάντησή μου είναι όχι. Αλλά οι προοπτικές είναι εκεί. Γενικά, μπορούμε πραγματικά να εμπλουτίσουμε αυτό που οι άνθρωποι βλέπουν κανονικά με επιπλέον στρώματα δεδομένων στην καθημερινή τους ζωή».
Υστερα διάβασα ότι η πρώτη δουλειά του Παρβίζ στην Google ήταν η ίδρυση και διεύθυνση της ομάδας που ανέπτυξε το Google Glass - τα περιβόητα έξυπνα γυαλιά που θα αρχίσουν να διατίθενται μαζικά από τον Απρίλιο. Και τότε βεβαιώθηκα πως δεν πρόκειται για ασύνδετες μεταξύ τους τεχνολογίες και ασύνδετες περιοχές εφαρμογών. Είναι «ένας σμπάρος για δυο τρυγόνια». Και τι τρυγόνια...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου