Οι νόμοι της ελληνικής ζούγκλας

Aπό το «Εξπρές του Μεσονυχτίου»

Το tovima.gr αποκάλυψε τη δικογραφία του θανάτου του Ιλία Καρέλι. Την ίδια στιγμή, στα κοινωνικά δίκτυα,ξεκινούσε η μάχη των δηλώσεων. Βασικά, της άκρατης απανθρωπιάς...

Στη δικογραφία περιγράφεται κάθε λεπτό της άγριας κακοποίησης του κρατούμενου από όλους τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους και εξωτερικούς φρουρούς που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στη φυλακή, πλην ενός. Στην ίδια δικογραφία κατονομάζονται όλοι όσοι -14 τον αριθμό, ζωή να ‘χουν- κτυπούσαν τον 42άχρονο Αλβανό, σε όλα τα σημεία του σώματός του, μέχρι θανάτου.

Στα social media γράφτηκαν -από πάρα πολλούς και πάρα πολλές- προτάσεις για τις οποίες θα έπρεπε να ντρεπόμαστε ως άνθρωποι μιας πολιτισμένης και ευνομούμενης κοινωνίας. (Εννοείται ότι και πάρα πολλοί έγραψαν, αντίστοιχα, ότι θα πρέπει να επέλθει η νόμιμη τιμωρία των βασανιστών-τιμωρών του Αλβανού βαρυποινίτη)

«Καλά να πάθει το κατακάθι ο Καρέλι», «ε, αν το έκαναν αυτό σε συνάδελφό σου κι εσύ θα ήθελες να ξεντεριάσεις τον δράστη», «ορίστε, έβαλαν σε μπελάδες τόσους ανθρώπους», «για τα παιδιά του δολοφονηθέντος αστυνομικού κανείς δεν κλαίει», «σιγά μην κλάψω για τον φονιά» κ.λπ. κ.λπ. Όλα μπερδεμένα μέσα σε μυαλά ανθρώπων που φωλιάζει το μίσος, η τυφλή εκδίκηση, με όρους που συνταιριάζουν στην άγρια Δύση, από άτομα που επιζητούν δικαίωση μέσω λιντσαρίσματος, που αποτυπώνουν την πιο κακή, ανθρώπινη πλευρά.

Δεν χρήζει ιδιαίτερης κοινωνιολογικής ανάλυσης το ότι τα κοινωνικά δίκτυα αποτελούν μια μικρή αποτύπωση της κοινωνίας που ζούμε. Αυτές οι απόψεις, λοιπόν, κυκλοφορούν ελεύθερες δίπλα μας, γύρω μας, ανάμεσά μας. Θα τους ακούσεις να τα λένε αυτά και να τα υπερασπίζονται με στόμφο στην καφετέρια, στο Μετρό, στο σούπερ μάρκετ, στον δρόμο, παντού. Ναι, δυστυχώς, υπάρχουν στην ίδια χώρα που ζούμε και τέτοιοι άνθρωποι, αιμοδιψείς και αιμοβόροι, που διαβιούν ψυχολογικά σε ημιάγρια κατάσταση, που δεν φιλτράρουν τη σκέψη τους μέσω της δίκαιης τιμωρίας, του Νόμου και του Συντάγματος, που είναι πάνω από όλους μας.

Το αξιακό, ηθικό σύστημα πολλών κατοίκων της Ελλάδας, όπως και η απονομή της Δικαιοσύνης, περνάει από τη φάση του Μεσαίωνα, υποστηρίζουν -ευτυχώς- πάρα πολλοί, επίσης γύρω μας, αλλά κάνουν λάθος. Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από αυτή την περιγραφή –και η αναφορά δεν γίνεται μόνο με φόντο το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας, που όντως ενέχει ολόκληρα καρέ από το «Εξπρές του μεσονυχτίου», βλέπε (και) #kolastirio. Οι απόψεις πάρα πολλών, αναφορικά με ό,τι συμβαίνει γύρω μας, θυμίζουν ζούγκλα που έχει τους δικούς της όρους, τους δικούς της κανόνες, τους δικούς της νόμους, που είναι σαφείς. Και στην εν λόγω περίπτωση το σαφές δεν είναι καθόλου σοφό, αλλά καθοδηγείται από τα πιο αρχέγονα ένστικτα και εκδηλώνεται με απόψεις που (πρέπει να) γεννούν τον αποτροπιασμό των πολιτισμένων ανθρώπων. Όλων εκείνων, δηλαδή, που -για παράδειγμα- είχε ανακατευτείκαι πάλι το στομάχι τους όταν είχαν δει να στήνονται κρεμάλες για τις «κουφάλες» στο Σύνταγμα.

Αν με ρωτούσε κάποιος τι προτιμώ, πρωτογενώς, να έχει η ευρωπαϊκή μου χώρα, θα απαντούσα -δίχως δεύτερη σκέψη- «πλεόνασμα ανθρωπιάς και πολιτισμού»...


Σπύρος Σεραφείμ-protagon.gr